Tijd heelt alle wonden, toch?

Tijd heelt alle wonden.... Toch?

Het zal vast zo zijn dat sommige onprettige ervaringen na verloop van tijd in de vergetelheid raken. Maar als er echt iets gebeurd dat impact maakt dan geloof ik dat alleen tijd niet voldoende is.

Tijd is een raar iets. Soms kruipt het, soms lijkt het te rennen en andere keren lijkt iets heel recent, terwijl het toch een tijd geleden is. Tijd maakt dat we ons sommige dingen niet meer zo goed voor de geest kunnen halen. Weet jij bijvoorbeeld nog wat je voor 6e verjaardag kreeg? Tijd zorgt voor fysieke verwijdering van een feit, alleen kan het in onze geest nog akelig tastbaar zijn.

Vaak proberen we de tijd als excuus te gebruiken: ach, dat is al zo lang geleden... Daarmee drukken we het weg, het krijgt geen plek. We zijn dan bezig met overleven in plaats van leven. Bij het leven horen nare gebeurtenissen. Het overkomt ons allemaal. En de tijd, die gaat vanzelf verder. 

Tijd geneest niet alle wonden, misschien sommige een beetje, alleen zullen we toch echt zelf die wond moeten verzorgen. We zullen ernaar moeten kijken. Wat heeft de wond nodig? Een pleister, misschien moet een dokter ernaar kijken of moet het worden ontsmet? Als je een wond niet goed verzorgd dan kan het gaan ontsteken en daarmee nog groter (erger) worden. 

Durf eens goed naar de wond te kijken, naar het trauma dat is ontstaan na die nare gebeurtenis. Sta er eens letterlijk bij stil. Bij dat ongemak, dat verdriet, die boosheid, dat verlangen, de onmacht. Laat het er zijn, doorvoel het, geef het ruimte. Het is als een storm die raast, laat het razen. De storm gaat vanzelf ook weer liggen, maar ze moet wel kunnen razen. 

En soms heb je iemand nodig die helpt met de wondverzorging, met het kijken, het onderzoeken, het doorvoelen. Rijk dan wel je hand uit, vraag om ondersteuning. Dat mag, dat is mooi, je hoeft het niet alleen te doen.